پاسخ مستند «بازی برنده‌ها» به ترس از سرطان

احسان صدیقی، کارگردان مستند «بازی برنده‌ها» در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه با اشاره به پیوند میان ایمان، امید و درمان بیماران سرطانی اظهار کرد: در مستند کوشیده‌ایم نشان دهیم که مواجهه با بیماری تنها به درمان پزشکی محدود نیست. بسیاری از بیماران در سخت‌ترین لحظات، از دعا، توکل و ایمان به خدا نیرو می‌گیرند و همین باور درونی، مسیر زندگی و درمانشان را تغییر می‌دهد. دعا به‌خودی‌خود معجزه درمان نیست، اما می‌تواند نیروی روانی و روحی عظیمی در انسان ایجاد کند. ما در این فیلم سعی کرده‌ایم مرز میان دعا و خرافه را به‌درستی نشان دهیم و تأکید کنیم که اعتقادات معنوی در کنار دانش پزشکی، مکمل یکدیگرند و می‌توانند به بیماران در حفظ امید و آرامش کمک کنند. بسیاری از کسانی که در فیلم حضور دارند، از تجربه‌های شخصی خود درباره تکیه به خدا و اثر آن بر روند درمان سخن می‌گویند و این بخش از فیلم برای من جنبه بسیار انسانی و الهی دارد.

وی در ادامه به خاستگاه شکل‌گیری ایده فیلم اشاره کرد و گفت: جایی در ذهنم جرقه ساخت این مستند زده شد که دیدم نام سرطان در هر جمعی که برده می‌شود، ترسی ناگهانی بر دل‌ها می‌نشیند. این ترس تنها در میان مردم عادی نبود، حتی افراد تحصیل‌کرده و صاحب‌نام هم از شنیدن نام این بیماری هراس داشتند. ریشه این ترس، ناآگاهی است. تصمیم گرفتم فیلمی بسازم که نگاه جامعه را اصلاح کند، امید بدهد و واقعیت بیماری را از زاویه‌ای انسانی و علمی روایت کند. هدف اصلی این اثر آن است که نشان دهد با آگاهی، درمان درست و امید، می‌توان به زندگی ادامه داد و اسیر ترس و یأس نشد.

صدیقی درباره روند پژوهش و شکل‌گیری فیلم توضیح داد: از همان ابتدا تصمیم گرفتیم مسیر علمی و مستندگونه‌ای را طی کنیم. فیلم از معرفی اولیه بیماری آغاز می‌شود و سپس به بررسی روند تاریخی و تحولات درمانی آن در جهان می‌پردازد. برای ساخت آن با گروهی از متخصصان برجسته حوزه انکولوژی و محققان علمی گفت‌وگو کردیم. مطالعه مقالات علمی و تجربیات واقعی بیماران نشان داد که هنوز بسیاری از سرطان‌ها درمان قطعی ندارند، اما علم و امید می‌تواند طول عمر و کیفیت زندگی بیماران را به‌طور چشمگیری افزایش دهد. بر همین اساس، مستند به دو محور اصلی تکیه دارد: شناخت علمی بیماری و تأثیر نگرش مثبت در روند درمان.

کارگردان مستند «بازی برنده‌ها» با اشاره به دلیل انتخاب نام فیلم اظهار کرد: عنوان اثر از همان ابتدا برایم مهم بود؛ چون می‌خواستم نشان دهم بیمارانی که با امید، ایمان و اراده به جنگ بیماری می‌روند، در واقع برنده‌اند. برنده نه از منظر جسمی، بلکه از نظر روحی و انسانی. در فیلم افرادی را می‌بینیم که با وجود ابتلا به سرطان پانکراس یا سینه، نه‌تنها تسلیم نشده‌اند بلکه با روحیه‌ای قوی‌تر از گذشته زندگی می‌کنند. این همان مفهوم "بازی برنده‌ها" است؛ یعنی زیستن با امید و باور، حتی در دل سختی.

وی درباره ساختار روایی مستند گفت: فیلم در دو بخش طراحی شده است. بخش نخست به معرفی و شناخت علمی بیماری می‌پردازد و بخش دوم روایتگر زندگی کسانی است که با روش‌های مختلف درمان، زندگی خود را بازسازی کرده‌اند. یکی از شخصیت‌های فیلم بانویی است که بیش از چهارده سال با سرطان می‌جنگد و با روحیه‌ای مثال‌زدنی، دوره‌های درمانی خود را ادامه می‌دهد. دیگری بیماری است که روش تغذیه خام‌گیاهخواری را پیش گرفته و برخلاف پیش‌بینی پزشکان، بهبود قابل توجهی یافته است. همچنین پزشکی که خود با سرطان درگیر بوده، تجربه زیستن با بیماری را با نگاهی متفاوت بازگو می‌کند. این داستان‌ها نشان می‌دهد که کنار درمان علمی، اراده و امید نیز نقش تعیین‌کننده دارند.

صدیقی درباره جنبه‌های فنی اثر افزود: تمام مراحل تصویربرداری در تهران انجام شد. از گفت‌وگو با بیماران گرفته تا حضور در بیمارستان‌ها و خانه‌های شخصی آنها. مدت فیلم شصت دقیقه است و برای نخستین‌بار در جشنواره سینمایی و به سفارش مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی به نمایش درخواهد آمد. در تولید این مستند گروهی از متخصصان و هنرمندان همراه من بودند: نویسنده و کارگردان خودم، مدیر تولید مهدی کارآمد، مجری طرح فاطمه شیری، مشاور پزشکی دکتر رضا کیاسالار، مشاور اجتماعی دکتر علی ذوالفقاری، فیلم‌بردار محسن استیری، صدابردار حسن نجفی و دستیار کارگردان آیسل صدیقی. همکاری چنین تیمی موجب شد فیلم از نظر علمی، فنی و انسانی اثری کامل باشد.

وی در پایان درباره هدف آموزشی اثر بیان کرد: در این مستند هیچ نگاه تلخ یا سیاه‌نمایانه‌ای وجود ندارد. هدف، ترویج آگاهی و کاهش ترس از بیماری است. ما نخواستیم از مشکلات اقتصادی یا کمبود امکانات بگوییم، بلکه تمرکزمان بر جنبه انسانی و امیدبخش زندگی بیماران بود. متأسفانه در برخی مناطق کشور، به‌ویژه در میان زنان، ترس یا حیا باعث می‌شود افراد دیرتر برای درمان اقدام کنند. در فیلم تأکید کرده‌ایم که سرطان در صورت شناخت به‌موقع قابل پیشگیری و مدیریت است. اگر جامعه ما به درک درست از بیماری برسد، بسیاری از بیماران می‌توانند مسیر درمان خود را با آرامش و ایمان پیش ببرند. پیام اصلی فیلم همین است؛ اینکه علم، ایمان و امید، سه ضلع اصلی مسیر زندگی هستند.

انتهای پیام